Tel Design

Mede om redenen van taakverlichting wegens zijn docentschap in Eindhoven, verbond Truijen zich met Jan Lucassen, een begaafd ontwerper die bij hem was afgestudeerd. Zo kon het bureau, ook wanneer Truijen doceerde, normaal doordraaien.

“Wij vonden dat het ontwerp niet meer het werk was van een persoon. Daarom diende het onder een gemeenschappelijke naam gepresenteerd te worden: Bureau Truijen-Lucassen werd in 1965 Tel Design.

Truijen probeerde geleidelijk aan een organisatiestructuur op te bouwen met specialisten op het gebied van industriële vormgeving, grafische vormgeving en interieurarchitectuur. Met Rob Parry was hij reeds min of meer in die richting gestart. Pas in 1966, na toetreding van grafisch ontwerper Gert Dumbar bij Tel Design, werd dit volledig gerealiseerd.

Door deze opzet werd een gat in de markt gedicht. Bij de meeste bedrijven in Nederland ontbrak het in de tijd aan een naar buiten gerichte, goed herkenbare vormkarakteristiek. De advertenties, het briefpapier, de exposities, de inrichting van de gebouwen en de geleverde producten vertoonden vaak niet de minste samenhang in vormgeving, wat een negatieve invloed had op het product, ook al voldeed het aan alle eisen van de schoonheid, makelij, gebruik en prijs.

In Amerika had Emile Truijen gezien dat designers als Raymond Loewy letterlijk alles verzorgden, van de overalls van het werkplaatspersoneel tot en met de bouw van de kantoren. Wat hem tevens aantrok was de zakelijke kant van deze opzet, namelijk de spreiding van risico’s. Hij was niet de enige die met de gedachte van ‘comprehensive design’ rondliep.

Langzamerhand waren er meer die een soortgelijke multidisciplinaire opzet nastreefden, o.a. Total Design in Amsterdam, waarvan Wim Crouwel een van de aanvoerders was. Jaren later werden Tel Design en Total Design, als de twee grootste bureaus op dit gebied in Nederland, dan ook stevige concurrenten van elkaar. In 1973 ontwierpen zij echter samen het bedrijfsbeeld voor de PTT.

Polydome huis

Het doel van dit project was een oplossing te vinden voor het schrikbarende tekort aan woningen dat ontstaan was na de Tweede Wereldoorlog, ondanks de inspanningen van overheidswege om dit terug te drinken. Lucassen en Truijen vonden dat op de bouwplaats te ambachtelijk werd gewerkt. Bovendien stagneerde de bouw door het moeilijk vervoeren van zware geprefabriceerde gevel-elementen.

Het polyester Polydome-huis was hun antwoord op deze problematiek. Het was een complex project omdat hierin aspecten van techniek, productie, gebruik, transport en grootschalige vormgeving aan de orde kwamen. Het kostte meer dan 22 maanden en een koortsachtige inzet van het hele bureau.

“We werden erdoor gebiologeerd. Huizen produceren als auto’s! We hebben het karwei afgerond, op het startstuk na: het bouwen van een prototype op ware grootte, dat werd ons teveel. Maar het belangrijkste constructie-element werd in de natuurlijke afmetingen toch nog gemaakt.”

Het uitgewerkte schaalmodel van het Polydome-huis is vervaardigd door modelmaker Nico Willems en in bezit van Museum Boijmans Van Beuningen.